Βραχιόλι από φυσικό πέτρωμα Αιματίτη, Τιρκουάζ και Μαύρου Όνυχα / Κωδικός Προϊόντος: N222

Το Τιρκουάζ ή τουρκουάζ είναι αδιαφανές, γαλαζο-πράσινο ορυκτό και είναι ένας από τους πρώτους πολύτιμους λίθους, οι οποίοι εξορύχθηκαν.

Είχε πολλά διαφορετικά ονόματα κατά τη διάρκεια της ιστορίας.

Το σημερινό όνομα χρονολογείται από τον 16ο αιώνα και προέρχεται από την παλιά γαλλική λέξη turquoise, η οποία σημαίνει τούρκικο, γιατί οι Ευρωπαίοι έμποροι του Μεσαίωνα αγόραζαν το τιρκουάζ στα Τούρκικα παζάρια, όπου είχε φτάσει από την Περσία.

Ο Πλίνιος ο πρεσβύτερος αναφέρεται σε αυτό ως callais, δηλαδή καλή πέτρα, και στην αρχαία Ελλάδα ήταν γνωστός ως καλλαΐτης ή καλλαΐς λίθος.

Είναι γνωστό από την αρχαιότητα. Στην Αίγυπτο χρησιμοποιείται τουλάχιστον από το 3000 π.Χ. Η νεκρική μάσκα του Τουταγχαμών και τα δακτυλίδια που βρέθηκαν στο τάφο του έχουν τιρκουάζ.

Άλλοι πολιτισμοί που χρησιμοποίησαν το τιρκουάζ ήταν οι Αζτέκοι, οι Πέρσες, οι Μεσοποτάμιοι, οι πολιτισμοί της κοιλάδας του Ινδού και σε μικρότερο βαθμό οι Κινέζοι τουλάχιστον από το καιρό της δυναστείας Σανγκ (2η χιλιετία π.Χ.).

Όλοι οι αρχαίοι πολιτισμοί το έχουν χρησιμοποιήσει για χάραξη, για φυλαχτό και για κοσμήματα. Ακόμη και σήμερα το τιρκουάζ χρησιμοποιείται από τους ινδιάνους της Αμερικής ως βάση για την κατασκευή κοσμημάτων, μια κληρονομιά από τους Αζτέκους.

 

Ο Αιματίτης είναι ορυκτό του σιδήρου με ευρεία διάδοση στο στερεό φλοιό της Γης.

Ονομάζεται αιματίτης από το ελληνικό "αίμα" λόγω του χρώματος της γραμμής κόνεως του, η οποία είναι χαρακτηριστικά αιματέρυθρη, σε σημείο που να ταυτοποιείται το ορυκτό από αυτή και μόνο.

Στην αρχαιότητα οι πολεμιστές πίστευαν οτι αν έτριβαν έναν Αιματίτη πάνω στο σώμα τους θα γίνονταν άτρωτοι.

Οι Αιγύπτιοι σκάλιζαν σκαραβαίους πάνω σε αιματίτη, τον γνώριζαν επίσης οι Κρήτες οι Μυκηναίοι, και οι αρχαίοι Έλληνες.

Σφραγίδα από αιματίτη που παριστάνει μία επίθεση λιονταριού σε κάποιο μεγάλο ζώο. Βρέθηκε στα ανάκτορα της Κνωσσού. Χρονολογείται από το τέλος της Νεοανακτορικής περιόδου, περίπου στα 1400 π.Χ. και φιλοξενείται στο Αρχαιολογικό μουσείο του Ηρακλείου. Οι σφραγίδες που βρέθηκαν στην Κνωσσό πιστοποιούν το πολύ υψηλό επίπεδο της μινωικής γλυπτογραφίας.

Ο όρος όνυχας αναφέρεται κυρίως στην ποικιλία χαλκηδόνιου, ενός πυριτικού ορυκτού, με παράλληλες ζώνες.

Το όνομά του προέρχεται από την Ελληνική λέξη "όνυξ", που σημαίνει καρφί ή νύχι.

Σύμφωνα με το μύθο κάποια μέρα ο Έρως έκοψε τα νύχια της Θεάς Αφροδίτης με ένα βέλος, ενώ αυτή κοιμόταν.

Άφησε τα κομμάτια διάσπαρτα πάνω στην άμμο και οι μοίρες τα μετέτρεψαν σε πέτρα, έτσι ώστε κανένα κομμάτι από τους θεούς να μην χαθεί ποτέ.

Θεωρείται ότι προωθεί το σθένος, την επιμονή, την ελπίδα και την αντοχή. Προσδίδει αυτοπεποίθηση, βοηθώντας να νιώθουμε άνετα στο περιβάλλον μας. Έλκει την αγάπη, ενθαρρύνει την ευτυχία και την καλή τύχη. Δίνει θάρρος, υπομονή και τονώνει τον αυτοέλεγχο.

Ο όνυχας χρησιμοποιείται σε κοσμήματα από πολλών ετών, όπου συνήθως κόβεται σε χάντρες.

Χρησιμοποιήθηκε στην Αίγυπτο ήδη από τη Δεύτερη Δυναστεία για την κατασκευή κυπέλλων και άλλων αγγείων.

Η χρήση του εμφανίζεται στην τέχνη της Μινωικής Κρήτης, κυρίως στα αρχαιολογικά ευρήματα στην Κνωσό.

Διάμετρος χάντρας 0,80 cm

Με δέσιμο μακραμέ το βραχιόλι προσαρμόζεται τέλεια σε κάθε καρπό.